Szensztat
Szensztat to najstarszy Ruch Katolicki, którego celem jest wypełnianie Ewangelii Jezusa Chrystusa.
Powstał na początku ubiegłego stulecia, na tle palących zagadnień kościelnych i politycznych, 18 października 1914 roku jako duchowa wspólnota wewnątrz Kościoła katolickiego.
Jego Założyciel i duchowy ojciec – Józef Kentenich (1885 – 1968) potrafił wydobyć na światło dzienne wartość człowieka i ukazać ją innym. W jego pracy kapłana i pedagoga, idea nowego człowieka w nowej wspólnocie przybierała coraz wyraźniejsze kształty.
Ruch ten ma na celu ponownie połączyć wiarę z życiem codziennym, w szczególności poprzez głęboką miłość do Maryi. Ruch ten jest wspólnotą międzynarodową obecną na wszystkich kontynentach, a jego członkowie są przedstawicielami różnych stanów (osoby świeckie, małżeństwa, siostry, księża, młodzież itp.). Wszystkie wspólnoty stanowią duchową rodzinę, która składa się z wielu wspólnot tworzących Rodzinę Szensztacką.
Kościół zatwierdził Szensztat jako Miejsce Łaski. Pośrednio zostało ono uwzględnione w pierwszym apostolskim błogosławieństwie jakie otrzymał od papieża Piusa XI w 1922 roku. Jednoznaczne zatwierdzenie otrzymał 9 kwietnia 1947 roku, kiedy papież Pius XII udzielił przywileju uzyskania odpustu dla tych wiernych, którzy nawiedzą Prasanktuarium. Dalsza analiza w ramach Wizytacji Apostolskich w latach 1951-53, zakończyła się w 1953 roku zgodą nihil obstat (nic nie stoi na przeszkodzie) – w odniesieniu do całego Ruchu, w tym także Sanktuarium.
Historia tego ruchu i przyniesione owoce dowodzą temu, że powstał on ze szczególnej inicjatywy Boga.
Czym jest Szensztat?
Dziś w Ruchu Szensztackim istnieje ponad dwadzieścia różnych wspólnot: młodzież i dorośli, kobiety i mężczyźni, żyjący samotnie i rodziny, kapłani i świeccy. Wspólna duchowość, przymierze miłości z Maryją a także tzw. sanktuarium, które jako kopię Prasanktuarium – kaplicę z Szensztatu, można dziś znaleźć w ponad 200 miejscach na wszystkich kontynentach – jednoczą i łączą różne wspólnoty i narodowości Ruchu Szensztackiego. We współdziałaniu Boga i człowieka zachodzi rozwój ludzkiej osobowości. Przeżywamy sami: Bóg jest pośrodku, we mnie, w moim i naszym wspólnym środowisku życia. To połączenie nieba z ziemią, kroczenie wspólną drogą, nazywamy przymierzem miłości. Szczególne miejsce w tej rzeczywistości zajmuje Niewiasta, w której Bóg zamieszkał w sposób szczególny – Maryja. Chcemy poważnie i dosłownie traktować naszą odpowiedzialność człowieka i chrześcijanina. Chrześcijańskie zabarwienie człowieka, społeczeństwa, kultury i świata pracy nie jest już dzisiaj zapewnione przez ciasne struktury i ogólnie obowiązujące normy, lecz przez samodzielne, wolne i silne osobowości, które w przymierzu z Bogiem, czerpiąc siły z naszego sanktuarium i we wzajemnej łączności kształtują swoje życie i świat według chrześcijańskich wartości.
Przymierze Miłości z MTA jest nie tylko osobistą formacją, ale również ofiarowaniem samego siebie Bogu aby pomóc powiększać Jego Królestwo na Ziemi. W tym sensie, przymierze jest apostolatem. Niezbędne do Szensztackiej duchowości jest więc doskonalenie naszej postawy i życia jako instrumenty Boga.
Maryja czczona jest w sanktuariach szensztackich jako Matka Trzykroć Przedziwna (Mater Ter Admirabilis – w skrócie MTA). Tytuł ten Rodzina Szensztacka przejęła od Kongregacji Mariańskiej, która w XVI w. rozrosła się i prężnie działała w Ingolstadt nad Dunajem. Sam obraz jest kopią XIX – wiecznego malowidła włoskiego artysty Crosio i w sanktuarium pojawił się w 1915 roku. Mimo, iż nie można mu przypisać wielkich walorów artystycznych, to jednak dla Rodziny Szensztackiej stanowi cenny skarb poprzez wiążące się z nim historyczne wydarzenia i religijne uczucia.
Maryja w Ruchu Szensztackim czczona jest jako Matka Trzykroć Przedziwna. Dlaczego trzykroć i dlaczego przedziwna ? Ponieważ jest Córką Boga, Matką Syna Bożego i oblubienicą Ducha Świętego. Dla nas jest wzorem i orędowniczką w trudzie ziemskiego pielgrzymowania.
Z sanktuarium rozdziela trzy łaski:
1. łaskę zadomowienia w sercu Bożym
2. łaskę wewnętrznej przemiany
3. łaskę skutecznego apostolstwa.
Apostolat Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu związany jest z nawiedzaniem rodzin i domostw przez obraz Maryi w kształcie małej kapliczki. Taką formę maryjnej pobożności rozwinął jeden z członków Ruchu Szensztackiego, Sługa Boży Jan Pozzobon w Brazylii, odwiedzając z kapliczką wiele szkół, szpitali, organizując pierwsze kręgi rodzin, które systematycznie przykazywały sobie obraz Maryi.
Szensztacka duchowość przymierza jest taką, która dotyka wszystkich sfer życia.
Powołaniem chrześcijanina jest dążenie do świętości. W Szensztacie jest to realizowane i nazywanę świętością dnia codziennego. Oznacza to włączenie swojej wiary w każdy aspekt zwyczajnego życia. O. Kentenich wyjaśniał to pokazując kontrast pomiędzy „niedzielną świętością” chrześcijanina, który chodzi do kościoła w niedzielę, ale nie pozwala, by wiara miała wpływ na jego życie codzienne.
Świętość dnia codziennego posiada wiele aspektów. Może być opisana jako “wypełnianie swoich zwykłych obowiązków w sposób nadzwyczajny” (ordinariaextraordinarie) lub jako “wypełnianie obowiązków swojego stanu życia najdoskonalej jak to możliwe, z miłości do Boga”. O. Kentenich w 1932 roku stworzył definicję. Mówił, że świętość dnia codziennego jest mile widzianą Bogu harmonią pomiędzy całkowitym połączeniem z Bogiem, pracą i bliźnim we wszystkich okolicznościach życia.
Świętość dnia codziennego zwraca uwagę, aby nie odrzucać Boga ze względu na świat ani rodziny ze względu na apostolat, ani bliźniego ze względu na pracę, ani swoich obowiązków w życiu ze względu na Boga. Ideał “świętości dnia codziennego” polega na znalezieniu właściwego balansu pomiędzy naturalną, racjonalną i nadprzyrodzoną stroną jednostki i społeczności, tak, że życie duchowe jest wzmacniane przez dobre zdrowie, umiejętności fizyczne rozwijane przez jasne myślenie, a rezolucja umysłu i woli hamowane przez szacunek dla uczuć innych.
Świętość dnia codziennego stara się również łączyć pracę, modlitwę i cierpienie.
Reasumując: w przymierzu miłości wyrażam swoją chęć i pragnienie by być narzędziem Boga. Poprzez mój apostolat i służbę rodzinie, przyjaciołom, Kościołowi i światu, doskonalę styl życia aktywnego budowania Królestwa. Ale w sercu narzędzie chce również być w stałym połączeniu z Bożą wolą; tutaj ta pobożność narzędzia spotyka się z praktyczną wiarą w Boską Opatrzność. Za tym kryje się potrzeba ciągłego odnawiania swojego pragnienia poszukiwania i wypełniania woli Bożej i pokonywania skłonności do realizacji tylko swojej własnej.
Wyjątkową formę tego stanowi w Szensztacie „wkład do Kapitału Łask”. W Przymierzu Miłości z Maryją, aktywnie przynosimy nasze modlitwy, ofiary i dążenia do świętości i udostępniamy te zasługi Matce Trzykroć Przedziwnej dla jej misji w służbie Chrystusowi.
Znaczenie „Kapitału” pochodzi z ekonomii, gdzie oznacza dużą sumę, która musi być zebrana, aby podjąć duże przedsięwzięcia takie jak założenie firmy/działalności gospodarczej. Od 1915 roku Szensztat mówi o różnych rodzajach kapitału: to, co przynosimy MTA do Sanktuarium łączy się (jak pieniądze pochodzące od różnych inwestorów) by wspomóc MTA w każdym wielkim przedsięwzięciu, które ma zaplanowane, szczególnie te odnoszące się do moralnej i religijnej odnowy w Chrystusie. Ponieważ “Kapitał” ten nie jest pieniężny, ale odnosi się do łaski, nazwany został „Kapitałem Łask”.
W praktycznym wymiarze, członkowie wspólnoty przy okazji nawiedzenia sanktuarium ale też na każdej Mszy Świętej celebrowanej w naszej Parafii każdego 18 dnia miesiąca, jako wyraz współpracy przynoszą i wrzucają zapisane karteczki (wkłady do kapitału łask) do glinianej stągwi stojącej przed ołtarzem lub ofiarowują „w duchu” swoje wkłady – radości, smutki, wyzwania, sukcesy czy porażki. Stągiew z napisem: ” NIC BEZ CIEBIE NIC BEZ NAS”, to odpowiednik stągwi w Kanie Galilejskiej. Gdy jest pusty – jest zwykłym glinianym naczyniem. Jezus poleca „napełnijcie stągwie wodą”. Napełnijmy nasze „dzbany” tym co przynosi życie. Stągiew to znak nadziei, że wszystko jest w rękach Boga, znak, że komuś potrzebna jest moja ofiara, moje wyrzeczenia. Trzeba nam cały czas podejmować wysiłek napełniania stągwi. Trzeba czerpać, nosić, wlewać...
Wkłady te są jak woda, którą słudzy w Kanie Gailejskiej napełnili stągwie. To dowody naszej miłości. Wkłady oddajemy Maryi do dyspozycji w intencji moralno-religijnej odnowy (bez nadawania im konkretnej intencji).
18 listopada 2022r. ksiądz Proboszcz Andrzej Walerowski zatwierdził i pobłogosławił pierwszy krąg Apostolatu w naszej parafii i przekazał opiekunowi kręgu Annie Śliwie łaskami słynący obraz Trzykroć Przedziwnej Matki i Zwycięskiej Królowej Szensztat. Tym samym został zawiązany pierwszy krąg Apostolatu Pielgrzymującej Matki Bożej.- W jego skład wweszło 10 rodzin i osób gotowych zaprosić do swoich domów Matkę Bożą.
„W przymierzu miłości z Matką Bożą zmierzamy ku Jezusowi Chrystusowi, a przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym – ku Ojcu.” (o. J. Kentenich)
18 lutego 2023r. w naszym kościele odbyła się uroczystość przekazania drugiemu kręgowi Obrazu Matki Boskiej Trzykroć Przedziwnej . Miała ona miejsce w czasie Mszy Św. celebrowanej w intencji Rodzin Szensztackich. Aktu przekazania dokonał ksiądz proboszcz Andrzej Walerowski. Obraz został złożony w ręce Stanisławy Story.
Dnia 9.02. 2023r. gościła w naszej parafii s. Damiana Czogała – krajowy koordynator z Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryji. Spotkanie rozpoczęliśmy Eucharystią, a po niej s. Damiana przybliżyła nam sylwetkę ojca założyciela, duchowość i działalność Apostolatu.
Maryja zapragnęła być w naszej parafii i przyszła do nas cicho i niepozornie. Powolutku gromadzi swoje dzieci aby je prowadzić do Boga.
Każdego dnia pielgrzymuje Ona wśród naszych rodzin, przynosi Chrystusa i rozwija w rodzinach życie wiary. Uczy kochać i wzywa: „Zróbcie wszystko , cokolwiek Wam powie” (J 2,5)
Możesz odpowiedzieć na zaproszenie Maryi stając się częścią Rodziny Szensztackiej i jej strumienia życia i łaski, w sposób nieformalny poprzez pragnienie podjęcia misji i ideałów Szensztackich oraz w sposób bardziej formalny dołączając do jednej z grup Ruchu w naszej parafii.
Maryja przychodzi ciągle do ludzi jako Pielgrzymująca Matka Boga, żeby mogli doświadczyć Jej matczynej pomocy i miłości.
„Przyjmijcie obraz Matki Bożej i przygotujcie dla niego godne miejsce w Waszych mieszkaniach. W ten sposób staną się ona małymi sanktuariami, w których ten cudowny obraz będzie promieniował łaskami i sprawi, że świętym stanie się dom rodzinny i świętymi członkowie rodziny” o. Józef Kentenich.
Zaproś do siebie Pielgrzymującą Matkę Bożą aby się z Nią modlić, prosić o opiekę i wsparcie w życiu codziennym.
Zgłoś chęć przyjmowania obrazu Trzykroć Przedziwnej Matki raz w miesiącu na 3 dni. To szczególny czas dla Ciebie i Twojej rodziny. Twoje uczestnictwo w Apostolacie Pielgrzymującej Matki Bożej przyczyni się do wzrostu duchowego całej naszej wspólnoty parafialnej, a jego owoce będą służyły wszystkim wiernym. Rozpal swoje serce miłością Boga i promieniuj nią na wszystkich wokół.
Raz w miesiącu uczestniczymy we Mszy świętej odprawionej w intencji naszych rodzin, na którą przynosimy kapliczki Pielgrzymującej Matki Bożej. Spotykamy się na Eucharystii w kościele parafialnym 18-go dnia miesiąca. W Ruchu Szensztackim jest ten dzień nazwany Dniem Przymierza – na pamiątkę zawarcia z Maryją przymierza miłości.
Nasz Kościół potrzebuje ożywienia wiary i apostolskiego działania.
Ratujmy nasze rodziny, ratujmy naszą Ojczyznę.
Opiekun pierwszego kręgu pielgrzymowania Obrazu MTA w naszej Parafii zarazem koordynator Apostolatu – Anna Śliwa tel. 791 456 335
Opiekun drugiego kręgu pielgrzymowania Obrazu MTA – Stanisława Story.
Krajowy koordynator Apostolatu Pielgrzymującej Matki Bożej z Szensztatu s. Damiana Czogała (e-mail: mta.pielgrzymujaca@szensztat.pl ).
Kontakt: ul. Czecha 9/11, 05-402 OTWOCK
Źródło: www.szensztat.pl
