Grupy parafialne

Koło żywego różańca

Dwie rzeczy zamyka w sobie Różaniec św. : modlitwę myślną i modlitwę ustną. Modlitwa myślna polega na rozmyślaniu głównych tajemnic życia, męki i chwały Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki. Modlitwa ustna polega na odmawianiu dwudziestu dziesiątek Zdrowaś Maryjo poprzedzonych przez jedno Ojcze Nasz – rozmyślając i kontemplując jednocześnie w dwudziestu tajemnicach Różańca świętego.

Różaniec jest więc świętym zjednoczeniem modlitwy myślnej i modlitwy ustnej, której mają za cel uczczenie i naśladowanie tajemnic i cnót życia, męki i chwały Jezusa i Maryi.

Różaniec dzięki swej łatwości i prostocie jest najpopularniejszą modlitwą Kościoła Katolickiego. Spopularyzowali tę modlitwę Święci Pańscy, a upowszechnił ją św. Dominik, który uważany jest za Ojca Różańca Świętego.

„Żywy Różaniec” jest zorganizowaną wspólnotą osób, które modlą się codziennie na różańcu. Organizacja ta odpowiada kształtowi samej modlitwy różańcowej, która polega na rozważaniu 20 tajemnic z życia Jezusa i Maryi. Żywy różaniec – dziś tak popularny założyła Sługa Boża Paulina Maria Jaricot w Lyonie w 1926r. Zatwierdził go papież Grzegorz XVI. Koła Żywego Różańca są wspólnotami, które pełnią misję głoszenia Ewangelii przez modlitwę różańcową podejmowaną w intencjach Kościoła.

Żywy Różaniec składa się z Żywych Róż. Każda Róża składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie jedną tajemnicę różańcową, w taki sposób, by w jednej Żywej Róży były odmawiane każdego dnia wszystkie tajemnice w sumie dwudziestu. Wstępując do Koła Żywego Różańca, jego członkowie deklarują dochowanie wierności Bogu oraz trwanie w dobrym. Z tym postanowieniem wiążą się kolejne zobowiązania, polegające na wielbieniu i naśladowaniu Maryi oraz wystrzeganiu się grzechów ciężkich. Na czele koła stoi zalatorka. Zmiany tajemnic różańcowych odbywają się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca.

Obowiązki członków Żywego Różańca:

• udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych,
• częste przystępowanie do Sakramentów świętych oraz udział w procesjach maryjnych,
• rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością apostolską,
• odmawianie codziennie przynajmniej jednego dziesiątka Różańca.

Odpust dla członków Żywego Różańca:

Święta Penitencjaria na mocy specjalnego indultu Stolicy Apostolskiej z dnia 25.10.1967r. udzieliła członkom Żywego Różańca odpustu zupełnego, pod zwykłym warunkiem, osiem razy w roku, mianowicie:

• w dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
• Narodzenia Pana Jezusa,
• Zmartwychwstania Pańskiego,
• Zwiastowania NMP,
• Wniebowzięcia Matki Bożej,
• Królowej Różańca Św.
• Niepokalanego poczęcia Maryi,
• Ofiarowania Pańskiego

 

Litrurgiczna Służba Ołtarza

Ministrant – określenie ministrant pochodzi od łac. „ministrare” – oznaczającego „służyć”. Ministrant to zazwyczaj młoda osoba świecka, która po stosownym ustanowieniu może uczestniczyć bliżej świętych obrzędów, tym samym reprezentując wiernych wokół ołtarza oraz pomagać celebransowi.

Ministranci, zgrupowani w parafialnych wspólnotach ministranckich, powinni być zawsze objęci szeroką formacją: zarówno liturgiczną jak i ludzką, wspólnotową, kierowaną przez Opiekuna grupy i pomagających mu animatorów.

Zadania ministrantów w czasie liturgii:

Do głównych zadań ministrantów wobec celebransa (mają charakter pomocniczy) należą:

• pomoc w ubraniu celebransa w szaty liturgiczne,
• nierzadko przygotowanie ksiąg i liturgii pod względem technicznym,
• przynoszenie świec, wina, chleba, naczyń liturgicznych do ołtarza,
• dodatkowe funkcje losowe

Do zadań ministrantów wobec ludu wiernych (w czasie Mszy):

• bycie przykładem w postawach, gestach, słowach,
• dawanie znaku dzwonkiem, celem przypomnienia zmiany postawy

Funkcje ministrantów:

• ministrant ołtarza: przynoszący dary ofiarne,
• dzwonki,
• patena,
• usługiwanie do lavabo (obmycie rąk przez kapłana po przygotowaniu darów).